Dyskalkulia to zaburzenie kojarzone głównie z problemami na matematyce w szkole, jednak problem ten często potrafi przeszkadzać w życiu dorosłym, kiedy dana osoba nie nauczyła się sposobów radzenia sobie ze swoim zaburzeniem, a można je zminimalizować od najmłodszych lat.
Czym jest dyskalkulia i jak z nią walczyć?
Około 6% populacji posiada zaburzenie zdolności wykonywania działań arytmetycznych. Tak naprawdę 99% osób posiadających to zaburzenie nie jest tego świadome, gdyż dyskalkulia rozwojowa niekoniecznie musi mieć silne objawy. Dyskalkulia dzieli się na obszar szkolny i ten codzienny. Głównymi szkolnymi objawami są trudności z podstawowymi działaniami matematycznymi, problem z analizowaniem i dedukcją, trudności w rozumieniu pojęć związanych z matematyką i inne. W codziennym życiu objawia się to słaba pamięcią do dat i liczb, odczytywaniem godziny na zegarze, ale również zaburzenia w orientacji przestrzennej i czasowej, problemy z finansami i usługami bankowymi, a nawet gotowaniem. Aby zdiagnozować dyskalkulię należy udać się do poradni psychologiczno-pedagogicznej, gdzie zostaną wykonane testy specjalistyczne, które pozwolą ustalić poziom deficytów w rozwoju dziecka Terapia tego zaburzenia nie polega na wykonywaniu dodatkowej pracy domowej, jednak należy być przy niej systematycznym. Najpopularniejszymi ćwiczeniami w walce z dyskalkulią są rebusy, labirynty, pisanie równocześnie obydwoma rękoma, wykreślanki i wiele innych podobnych rzeczy.
Zaburzenia tego typu są bardzo częste wśród dzieci, jednak szybko zdiagnozowane są w stanie wypracować odpowiednie mechanizmy do współżycia z problemem i radzenia sobie w efektywny sposób. Dziecko z dyskalkulią potrzebuje dużego wkładu pracy wraz z rodzicami, który to może zaowocować polepszeniu się sytuacji.