Brak dostępności modeli do mojej ulubionej gry bitewnej był zawsze problemem, gdyż najlepiej wyglądające modele szybko były wyprzedawane, i rzadko wypuszczane w nowej serii. Mimo iż często udawało mi się skompletować choćby jedną jednostkę, to zawsze przydawało się ich więcej, dlatego też od jakiegoś czasu coraz częściej używaliśmy drukarek trójwymiarowych do uzupełnienia trudnodostępnych części.
Profesjonalna drukarka do skomplikowanych projektów
Jednak gdy drukarka przydawała się do tworzenia pojedynczych elementów, nie była na tyle precyzyjna by można było drukować nią bardzo złożone i szczegółowe modele. Przez jakiś czas z kolegami musieliśmy zadowolić się więc samymi częściami, choć od dłuższego czasu zbieraliśmy pieniądze na profesjonalne, zaawansowane drukarki 3d – sklep w którym zaopatrywaliśmy się często w filamenty miał bardzo szeroką ofertę, w której skład wchodziło kilka naprawdę nowoczesnych i zaawansowanych urządzeń. Były to drukarki do tworzenia projektów na dużą skalę, i jako takie przeznaczone były bardziej do profesjonalnego użytku. Były one jednak niesamowicie precyzyjne i mogły bez trudu stworzyć idealne odwzorowanie nawet najbardziej szczegółowego projektu, a w połączeniu z odpowiednio dobrym filamentem, można było nimi drukować modele o najmniejszych detalach, a końcowy wygląd nie odbiegał wiele od tych, które zostały odlane z pomocą profesjonalnej formy wtryskowej. Tak dobre drukarki wymagały jednak doświadczenia z podobnymi urządzeniami, gdyż były trudniejsze do obsługi, głównie polegając na zaawansowanych programach do tworzenia grafiki trójwymiarowej. Były również bardziej wymagające jeśli chodzi o konserwację, i musiały być czyszczone niemal po każdej serii wydruków.
Były to jednak dość nieznaczne mankamenty, gdyż precyzyjne podzespoły drukarki pozwalały na zmniejszenie strat materiału i o wiele mniejsze zużycie, przy jednoczesnym skoku jakości końcowego wydruku. Tworzenie archiwalnych modeli z pomocą takiej drukarki było nie tylko możliwe, ale również bardzo proste, gdyż więcej czasu i nakładu pracy wymagało wtedy stworzenie samego projektu w programie, niż jego wydrukowanie, a tak drukowane modele były bardzo dokładne, wytrzymałe i szczegółowe, nie posiadając absolutnie żadnych skaz produkcyjnych.